Olympus Blog

In the Olympus blog you'll find the latest news about the community, tutorials, helpful resources and much more! React to the news with the emotion stickers and have fun!

Amsterdam organiseert WorldPride in 2026

In 2026 mag Amsterdam de Worldpride organiseren.Het zal meteen ook de eerste keer zijn dat  het mondiale evenement in Nederland plaats vindt.De Amsterdamse delegatie haalde het van die van Orlando tijdens de algemene vergadering van InterPride. Het thema van de WorldPride 2026 zal ‘UNITY’ zijn.

“We zijn enorm trots dat Nederland in 2026 weer het middelpunt van de wereld zal zijn als het gaat om aandacht voor gelijke en verworven rechten. Tegelijk kan ons land komende jaren nu werk maken om te laten zien dat we weer tot de top gaan behoren van voorlopers en gidslanden, want we staan nu te laag op veel lijstjes,” aldus Lucien Spee de Castillo Ruiz, directeur Pride Amsterdam.

De eerste WorldPride werd in 2000 in Rome gehouden en daarna georganiseerd in Jeruzalem, Londen, Toronto, Madrid, New York en Kopenhagen-Malmö. Voor 2023 zal Sidney de organisatie op zich nemen. Daarna verhuist de WorldPride in 2025 naar Washington D.C.

De Nederlandse delegatie nam het op tegen die uit Orlando dat de WorldPride wilde binnenhalen als herdenking aan de aanslag op de nachtclub The Fuse die dan precies 15 jaar geleden heeft plaatsgevonden.  Die herdenking zal nu ook worden een plaats krijgen tijdens het evenement in Amsterdam.

Nicole van ‘Nicole & Hugo’ overleden op 76-jarige leeftijd

De Vlaamse zangeres Nicole Josy, bekend van het duo Nicole en Hugo, is donderdagavond op 76-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van een val.  Dat heeft haar manager bevestigd.

“Ze heeft zich mistrapt op een klein trapje en is op haar hoofd gevallen”, klinkt het. “Ze is dus niet aan haar ziekte overleden.” Eerder dit jaar raakte bekend dat Nicole aan de ziekte van Alzheimer leed. Ook werd vorig jaar bekend dat Nicole opnieuw getroffen was door kanker.Het was reeds de derde keer dat de zangeres een kankerdiagnose te verwerken kreeg.

Nicole Josy vormde samen met haar echtgenoot Hugo Sigal het bekende duo Nicole en Hugo. Hun bekendste hit is zonder twijfel ‘Goeiemorgen, morgen’, waarmee het duo aan het songfestival van 1971 zouden deelnemen. Op het laatste moment ging dit echter niet door omdat Nicole net voor de afreis naar Dublin ziek werd. Jacques Raymond en Lily Castel vervingen hen toen. Twee jaar later konden ze wél naar het Songfestival, dit keer met het nummer ‘Baby, Baby’..Daarmee eindigden ze  toen op de laatste plaats.Nicole en Hugo schamen zich niet voor het feit dat ze op de laatste plaats  op het Eurovisie Songfestival van 1973 stranden met ‘Baby Baby’. Het optreden in Luxemburg behoort tot het collectieve geheugen van elke Songfestivalliefhebber. 

Nicole en Hugo droegen holebi’s een warm hart toe. Zo traden ze meermaals op tijdens Antwerp Pride en waren ze peter en meter van het culturele luik tijdens de EuroGames in Antwerpen. Niet alleen traden ze toen op tijdens de playbackshow met Eurosongfestivalhits die toen gehouden werd maar stonden ze er ook op om die show in de Bourla te presenteren. 

Heartstopper-acteur Kit Conner gedwongen om uit de kast te komen

De Britse acteur Kit Connor die bekend werd door de Netflix-serie ‘Heartstopper’ heeft afgelopen maandag  bekend gemaakt dat hij biseksueel is. De achttienjarige acteur kreeg heel wat kritiek dat hij aan queerbaiting zou doen nadat hij in Parijs gefotografeerd was terwijl hij de hand van een meisje vasthield. Naar eigen zeggen werd hij gedwongen om voor zijn seksuele geaardheid uit te komen.

De acteur speelt in de serie Heartstopper een biseksuele jongen. Internettrollen op sociale media eisten dat hij ook in het echte leven uit de kast zou komen. Volgens hen hield hij homoseksuele fans van de serie aan het lijntje door dat niet te doen. Die kritiek nam alleen maar toe nadat de bewuste foto gemaakt werd. Conner verwijderde daarop Twitter van zijn telefoon maar installeerde de app maandag terug om een bericht te posten dat hij ‘gedwongen’ was om tegenover zijn fans uit de kast te komen. “Ik ben bi. Proficiat om een 18-jarige te dwingen om zich te outen”, zo schreef hij. “Ik denk dat sommigen van jullie het nut van de serie niet begrijpen.”

Daarmee heeft hij het over een fragment in de serie waarin gezegd wordt dat iedereen verwacht dat je uit de kast moet komen als je niet heteroseksueel bent. (Zie het bewuste panel uit de strips waar op de serie gebaseerd is)

Documentaire over Marieke Vervoort volgend jaar in de bioscoop

Vanaf 1 februari komt de inspirerende documentaire Marieke, addicted to life,  over de laatste 3 levensjaren van onze buitengewone paralympisch topatlete Marieke ‘Wielemie’ Vervoort uit in bioscoop.  Aan de hand van het verhaal van Marieke onderzoekt deze film de existentiële en morele vragen over de manier waarop we reflecteren over sterven én leven. 

In 2016 wordt Marieke Vervoort wereldwijd bekend, na haar zilveren en bronzen overwinning op de Paralympics in Rio. Tijdens de persconferentie in Rio vertelt Marieke aan de wereld dat ze sinds 2008 beschikt over de schriftelijke toestemming voor euthanasie, maar dat ze wil blijven leven, tot de fysieke pijn niet meer te dragen valt. Met deze open en eerlijke, maar voor velen toch ook choquerende verklaring krijgt Mariekes verhaal plots internationale aandacht.

“Ik ontdekte het verhaal van Marieke Vervoort in de New York Times in september 2016”, zo laat regisseur Pola Rapaport weten. “Enkele dagen daarvoor had ze de zilveren medaille gewonnen in de 400 meter rolstoelracen op de Paralympics in Rio. Ze intrigeerde me meteen: de wijze waarop ze sprak over haar euthanasiedocumenten en hun paradoxaal effect op haar, nl. om elk moment ten volle te willen leven tot haar eigen gekozen sterfdatum. Haar gezicht en voorkomen waren fascinerend: wie was deze betoverende, intelligente, androgyne Europese atlete, die geheel onverwacht zo’n controversieel onderwerp aansneed, dat mij persoonlijk raakte?” 
Exact 20 jaar geleden werd euthanasie gelegaliseerd in België, als tweede land na Nederland. Er zijn nog maar weinig landen wereldwijd waar euthanasie wettelijk geregeld is. Er bestaat dan ook een enorme controverse over de Belgische regelgeving. Het was nooit Mariekes bedoeling om een politieke activiste te worden in het debat rond het al dan niet legaliseren van euthanasie. In haar zoektocht naar een menselijke oplossing voor haar persoonlijk lijden sprak ze zich wel moedig uit en werd ze een belangrijk figuur in het debat rond menswaardig levenseinde. Op 22 oktober 2019 koos Marieke Vervoort ervoor om uit het leven te stappen. Daarmee verloor ook  de Belgische LGBT-gemeenschap een rolfiguur want in 2015 kwam de atlete tijdens een interview met Tv familie  uit de kast als lesbienne. “Voor mij is het duidelijk, ik ben voor de vrouwen”, zei ze toen.

Eervolle vermelding voor Sarah in Genderland bij prestigieuze televisieprijzen

De tweedelige serie ‘Sarah in Genderland’ heeft vorige week op de Prix Europa televisieprijzen  een zilveren medaille’ (eervolle vermelding) gekregen. De serie kreeg die in de categorie TV Documentary met inzendingen van grote Europese omroepen met vaak veel grotere budgetten, zoals ARD, ZDF en France Télévisions, maar ook van het Spaanse RTVE en de Nederlandse omroepen VPRO en NPO.  

In de tweedelige documentaire Sarah in Genderland verdiept Sarah Vandeursen zich in de genderthematiek. Ze onderzoekt hoe jonge mensen vandaag omgaan met hun gender en welke veranderingen, soms ingrijpender dan andere, ze ondergaan om zich goed in hun vel te voelen. Ze ontdekt dat de binaire wereld van vroeger, vandaag volledig op de schop gaat. Maar ook dat het een complex en delicaat thema is met een gepolariseerd debat.

Sarah in Genderland werd gemaakt voor VRT NU (VRT MAX). Het is een VRT-productie van Isabelle Schepens (productie), Leentje Lybaert (eindredactie) en Louk Voncken (regie).In totaal waren er dit jaar voor de Prix Europa televisieprijzen 606 inschrijvingen in 9 categorieën, waarvan er 187 uit 28 landen werden weerhouden voor de competitie. VRT sleepte negen nominaties in de wacht en won samen met productiehuis De Chinezen met Metissen van België de hoofdprijs in de categorie Diversiteit (TV Iris).

Tom Lanoye trekt deur van Kartonnen Dozen definitief toe

Zaterdagavond om 18 uur sluit de oudste LGBTQ+ boekhandel van de Benelux, Kartonnen Dozen, definitief zijn deuren. Dat zal gebeuren door schrijver Tom Lanoye die bij de start van de winkel toestemming gaf om de boekhandel te vernoemen naar zijn iconische boek. Daarmee verdwijnt een icoon in de Antwerpse LGBTQ-gemeenschap en ver daar buiten. Zesentwintig jaar lang was er in de winkel een zorgvuldig geselecteerd algemeen aanbod te vinden  lgbtqia+literatuur en was het een ‘veilige plek’ voor de regenboogcommunity. 

Het verhaal van boekhandel Kartonnen Dozen begint in 1996 als Bart De Smedt en zijn partner Erwin de Beukelaer aan de Minderbroedersrui in Antwerpen een boekhandel met koffiebar openen. ‘T Verschil richtte zich van bij de start op een LGBTQ cliënteel en was meteen een plek waar mensen zich thuis konden voelen en informatie vonden. Naast boeken kon je er ook dvd’s en ondergoed vinden. Doorheen de jaren werd de ploeg versterkt met Johanna Pas die de zaak ook later overnam en werd  er ook met een eigen uitgeverij gestart. Op 31 oktober 2015 sloot ‘T Verschil toen (tijdelijk) de deuren om te verhuizen naar De Draakstraat in de wijk Zurenborg, in de buurt van het Antwerpse Roze Huis. In 2017 werd de zaak dan, met de goedkeuring van schrijver Tom Lanoye bij de opening omgedoopt tot ‘Kartonnen Dozen’.

Eind 2021 werd bekend dat de zaak opnieuw moest verhuizen omdat het pand in de Draakstraat verkocht werd. In juli werd bekend dat Johanna Pas omwille van gezondheidsredenen noodgedwongen afscheid moest nemen van de boekhandel. Ulka Delbroek, die sinds kort in de winkel  werkte, was  kandidaat-overnemer  en lanceerde toen toen de oproep naar een overnamepartner.  

De zoektocht naar een kandidaat-overnemer draaide echter op niets uit en precies zes jaar nadat ‘T Verschil de deuren sloot, sluit ook Kartonnen Dozen zaterdag definitief de deuren. Dat gebeurt in aanwezigheid van Tom Lanoye die ook symbolisch de zaak voor een laatste keer zal sluiten. 

VRT zet samenwerking met MNM-deejay stop na meldingen van overschrijdend gedrag

De VRT heeft de samenwerking met MNM-deejay Wanne Synnave (26) stopgezet nadat er via het meldpunt verschillende klachten heeft binnengekregen van “grensoverschrijdend gedrag”. Volgens het Nieuwsblad zou Synnave ongepaste foto’s en berichten gestuurd hebben naar vier minderjarige jongens van vijftien jaar. Via zijn sociale media kanalen uit de 26-jarige zijn excuses en zegt hij dat het nooit zijn bedoeling was om iemand te kwetsen of ongepast te benaderen.

“We hebben recent verschillende klachten binnengekregen via ons meldpunt”, zo luidt het op de VRT. “We zijn zeer begaan met de melders en zijn ook een gesprek met Wanne aangegaan. Hij heeft bij de jongerenzender MNM een belangrijke rol en voorbeeldfunctie. De meldingen zijn van die aard dat hij geen uithangbord meer kan zijn van MNM.” De VRT heeft geen weet of er ook klachten zijn ingediend tegen Synnave bij de politie.

Vrijdagmiddag stortte Synnave in toen hij het nieuws hoorde dat er tegen hem klachten waren neergelegd. Dat bevestigd zijn moeder Tinne De Groot in de kranten van het Mediahuis. Zij is ook de producent  van de door Wanne Synnave geschreven en geregisseerde musical ‘Kamp Delta’ die vrijdagavond in premiere ging en haalde haar zoon onmiddellijk van de productie af. “Wanne zelf is ingestort. Ik denk dat dat logisch is in deze omstandigheden. Hij verblijft momenteel bij een vriend. Maar ik denk dat hij in gedachten wel bij de première zal zijn.”

“Kort voor de start van de première hebben we de cast en andere medewerkers op de hoogte gebracht van het feit dat er dingen gezegd worden over Wanne en dat hij er daarom als regisseur en schrijver toch niet meer bij kan zijn. Alle tieners waren aan het wenen, maar ze hebben zich herpakt en willen nog drie keer zo hard knallen. We wilden de première niet afgelasten omdat die gasten zo hard gewerkt hebben. De gebeurtenissen rond Wanne doen niets af aan hoe goed die jonge mensen zijn.”

Zelf reageerde Synnave ook met een bericht op zijn Instagram-account. “Ik heb te horen gekregen dat er meldingen zijn gemaakt tegen mij, die gaan over mijn gedrag dat als ongepast ervaren werd”, klinkt het. “Deze meldingen komen heel onverwachts, aangezien ik mijn contacten altijd als vertrouwelijk en met wederzijdse toestemming beschouwde. Door deze meldingen besef ik nu ook dat dit niet voor iedereen zo was, en dat de impact op de betrokkenen groter is dan ik had ingeschat. Ik verdwijn de komende tijd dan ook even compleet uit beeld, zodat zowel de betrokkenen als ikzelf de nodige rust krijgen. Ik zal dus niet meer te horen zijn op MNM en zal niet aanwezig zijn op de voorstellingen van Kamp Delta, zodat de cast en creatives zich kunnen focussen op wat telt: een goede voorstelling neerzetten. Ik wil graag eindigen met oprechte excuses aan de betrokkenen die mijn gedrag als ongepast ervaarden. Het was nooit mijn bedoeling iemand te kwetsen of ongepast te benaderen. Het spijt me als dat wel gebeurd is”.

Russische rechtbank bevestigd zware straffen voor Tsjetsjeense broers

Een Russische rechtbank heeft twee lange gevangenisstraffen van de Tsjetsjeens broers Salekh Magamadov en Ismail Isaev niet ingetrokken. De broers zijn valselijk beschuldigd van ‘het steunen van illegale gewapende groepen’ omdat ze lid waren van de LGBTQ-gemeenschap en deelnamen aan pride optochten. Dat meldt Amnesty International.

Op 25 oktober bevestigde een rechtbank in Pyatigorsk het vonnis dat in februari 2022 werd uitgesproken. Toen werd Salekh Magamadov tot acht jaar celstraf en Ismail Isaev tot zes jaar celstraf veroordeeld nadat ze schuldig waren bevonden aan valse aanklachten van ‘het steunen van illegale gewapende groepen’.

Ismail Isaev is homoseksueel en Salekh Magamadov is gender non-conform. Zij waren eerder betrokken bij Osal Nakh 95, een door jongeren geleid Telegram-kanaal dat kritiek zou hebben geuit op de Tsjetsjeense autoriteiten.

In augustus 2019 werd Ismail Isaev, 16 jaar toen, ontvoerd, incommunicado vastgehouden en gemarteld. Daarna moest hij zich op camera ‘verontschuldigen’ voor zijn mogelijke betrokkenheid bij Osal Nakh 95.

De broers verhuisden daarna naar Nizhny Novgorod in centraal Rusland, maar werden op 4 februari 2021 weer opgepakt door de Tsjetsjeense politie. Ze werden daarbij ontvoerd uit een appartement van het LGBT Network, een Russische ngo.

Deze beslissing van de rechtbank is de laatste stap in een oneerlijke rechtszaak. De enige ‘misdaad’ die Salekh Magamadov en Ismail Isaev in de ogen van de autoriteiten van Tsjetsjenië hebben begaan, is hun open deelname aan de lhbti+-gemeenschap en hun vreedzame kritiek op de lokale autoriteiten. Het vreedzaam uitdrukken van wie je bent is in Tsjetsjenië en Rusland een ernstig misdrijf geworden.

Amnesty International roept op beide mannen onmiddellijk en onvoorwaardelijk vrij te laten. De autoriteiten moeten daarnaast een diepgaand onderzoek starten naar de schendingen van hun rechten, en naar beweringen van marteling en mishandeling.

Bron: Amnesty International

Homo-icoon Paul Rademakers overleden op 102-jarige leeftijd

Homo-icoon en bekende Antwerpenaar Paul Rademakers is woensdag op 102-jarige leeftijd overleden. Rademakers  speelde in de jaren 60-70 een cruciale rol bij de opkomst van de Vlaamse LGBTI+-beweging. In 2020, ter gelegenheid van zijn honderdste verjaardag kreeg hij van Cavaria hiervoor een Life Time Achievement Award

Paul Rademakers was het boegbeeld van Het Gesprekscentrum in Antwerpen dat in 1968 werd opgericht.  Die vereniging ving homo’s op en leerde hun zichzelf te aanvaarden. Daarboven legde Paul het contact met de buitenwereld, en maakte zo het begrip homoseksualiteit bij het brede publiek kenbaar. Hij organiseerde lezingen, discussies en gaf voorlichtingen over heel Vlaanderen. Vastberaden sprak hij met zoveel mogelijk mensen, om zo hun visie op homoseksualiteit te veranderen. 

 In 1971 richtte Paul samen met Priester Wilfrid Lammens een nieuwe groep op, het GOC: Gespreks-en Onthaalcentrum. Die vereniging was enorm succesvol en legde de basis voor latere holebi- en transgenderverenigingen.  

Nee tegen geweld in Mechelen

Zo’n 150 mensen hebben zondagnamiddag deelgenomen aan een mars doorheen het stadscentrum ter nagedachtenis van de homofobe moord op  Ihsane Jarfi in Luik te herdenken. Gelijktijdig wilden ze duidelijk maken dat er tot op vandaag nog altijd moet gevochten worden voor gelijkheid en verdraagzaamheid en dat geweld en verbale agressie omwille van iemands geaardheid nog steeds dagelijks voorkomt.

De moord op Jarfi vond in 2012 plaats  toen hij op 21 april in de auto van de vier daders stapte. Uit het onderzoek bleek toen al dat Jarfi verschillende vuistslagen en schoppen te verwerken kreeg. Ook zou hij gewurgd zijn geweest. Nadat de daders hun woede hadden uitgewerkt op hun slachtoffer lieten ze hem naakt achter in een veld in Hoei, waar hij door wandelaars werd gevonden. Op 22 december 2014 veroordeelde het Luikse hof van assisen de vier beschuldigden. Eric Parmentier, Jérémy Wintgens en Mutlu Kizilaslan kregen levenslange gevangenisstraf voor moord en Jonathan Lekeu kreeg 30 jaar cel voor doodslag, telkens met homofobie als verzwarende omstandigheid. Volgens de assisenjury gaven de beschuldigden toe dat ze Jarfi een lesje wilden leren vanwege zijn homoseksuele geaardheid. De jury achtte hen eveneens schuldig aan onmenselijke behandeling, vernedering en willekeurige opsluiting. Op 22 december 2014 veroordeelde het Luikse hof van assisen de vier beschuldigden. Eric Parmentier, Jérémy Wintgens en Mutlu Kizilaslan kregen levenslange gevangenisstraf voor moord en Jonathan Lekeu kreeg 30 jaar cel voor doodslag, telkens met homofobie als verzwarende omstandigheid. Volgens de assisenjury gaven de beschuldigden toe dat ze Jarfi een lesje wilden leren vanwege zijn homoseksuele geaardheid. De jury achtte hen eveneens schuldig aan onmenselijke behandeling, vernedering en willekeurige opsluiting.

In 2014 richtte vader Hassan Jarfi de Ihsane Jarfi stichting op die strijdt tegen discriminatie en homofobie. Zo organiseert de organisatie elk jaar, afwisselend in Wallonie, het Brussels hoofdstedelijk gewest en Vlaanderen een herdenkingsmars. Ook hij was zondagmiddag aanwezig in Mechelen. 

“Vandaag worden nog heel wat homo’s slachtoffer van discriminatie”, zo zei hij na afloop tijdens een interview in het Nieuwsblad. “En vaak durven zij ook niet naar buitenkomen met hetgeen hen is overkomen, laat staan dat ze er openlijk voor uitkomen dat ze homo zijn. En dat allemaal omdat ze schrik hebben voor de reactie van hun omgeving. Het is spijtig dat zoiets in 2022 nog steeds de realiteit is.”

Laatste Berichten